C++ programlama dilinde, fonksiyonlara varsayılan argümanlar ekleyerek çağrılabilen argümanların sayısını azaltabilirsiniz. Bu, kullanıcıların belirli argümanları belirtmek istemedikleri durumlarda fonksiyonları çağırmalarını kolaylaştırabilir.
Varsayılan argümanlar, bir fonksiyonun tanımında argümanın varsayılan bir değere sahip olduğu durumları ifade eder. Fonksiyonun çağrıldığında bir argüman belirtilmezse, varsayılan değeri kullanılır.
İşte bir örnek:
#include <iostream>
// Fonksiyon, iki argüman alırken, birinci argümanın varsayılan değeri 10'dur.
int topla(int x = 10, int y) {
return x + y;
}
int main() {
int sonuc1 = topla(5, 7); // x=5, y=7 -> sonuc1 = 12
int sonuc2 = topla(7); // x=10 (varsayılan), y=7 -> sonuc2 = 17
std::cout << "Sonuc1: " << sonuc1 << std::endl;
std::cout << "Sonuc2: " << sonuc2 << std::endl;
return 0;
}Yukarıdaki örnekte, topla fonksiyonu iki argüman alırken, ilk argümanın varsayılan değeri 10 olarak belirlenmiştir. İlk çağrıda topla(5, 7) ile birinci argüman belirtilmiş, ikinci çağrıda ise sadece topla(7) ile ilk argüman belirtilmemiş, bu nedenle varsayılan değeri 10 kullanılmıştır.
Varsayılan argümanlar, C++’ın kullanıcı dostu ve esnek bir özelliğidir ve işlevleri çağırırken daha az kod yazmanıza yardımcı olabilir. Ancak, varsayılan argümanlar kullanılırken dikkatli olmalısınız, çünkü kodunuzun anlamını karmaşıklaştırabilir ve hatalara yol açabilir.
